Tanah runtuh merupakan salah satu daripada bencana geologi yang
memberi ancaman kepada hidupan mahupun persekitaran. Ia boleh
berlaku di mana sahaja terutama di kawasan bercerun dan berisiko
dengan gempabumi dan letusan volkano. Ia berpunca darpada tanah atau
batuan yang lemah dan kedudukannya tidak stabil. Jenis gerakan tanah
runtuh boleh dikelaskan sebagai jatuhan, gelongsoran atau aliran.
Bahaya tanah runtuh bergantung juga pada jenis dan saiz bahan yang
mengalami kegagalan serta kepantasannya berlaku. Perbezaan bahan
tanah runtuh yang dibawa juga memberi kesan dan impak yang
berlainan.
Faktor yang menyebabkan kejadian tanah runtuh boleh diabahagikan
samada ia berlaku secara semulajadi atau susulan daripada aktiviti
manusia. Faktor semulajadi seperti tindakan hakisan, hujan lebat
berterusan menyebabkan aliran yang membawa bahan tanah, akibat
gegaran gempabumi atau letusan volkano yang meruntuhkan struktur
tanah dan memuntahkan aliran lahar. Akan tetapi manusia juga perlu
sedar akan akibat aktiviti-aktiviti pembangunan yang tidak
terancang. Penarahan bukit, penebangan kawasan tadahan hujan dan
pembinaan bangunan di atas tanah tinggi mengundang risiko kemusnahan
harta benda dan nyawa apabila tanah runtuh berlaku.
Pelbagai cara boleh dilakukan untuk mengelak kemungkinan bancana
ini. Manusia perlu lebih bijak di dalam mengenalpasti kawasan yang
berpotensi mengalami kegagalan cerun batuan dan tanah dan mengelak
sebarang pembinaan di kawasan tanah tinggi yang berisiko. Ilmu
pengetahuan juga perlu dicanai dengan sebaiknya untuk menjamin
keselamatan manusia. Ahli geologi dunia memainkan peranan yang
sangat penting dalam membantu mengelak dan menangani masalah
kejadian tanah runtuh. Sebarang projek pembinaan perlulah mendapat
rundingan daripada pakar untuk mengkaji dan menilai terlebih dahulu
tahap keselamatan sesuatu kawasan.
RUJUKAN
Jones, D.K.C. & E.M. Lee 1994.
Landsliding in Great Britain . London: HM Stationery Office
B.A Bolt, W.L Horn, G.A Macdonald, R.F Scott 1975. Geological
Hazard. Spring er-Verlag. Berlin Heidelberg New York 1975
Berger, A.R. & W.J. Iams (eds) 1996.
Geoindicators: Assessing rapid environmental changes in earth
systems. Rotterdam: A.A. Balkema (see papers by Nesje, Rasch et al.,
Romanovskii et al.).
Brabb, E.E. 1984. Innovative approaches to
landslide hazard and risk mapping. Proceedings of IV International
Symposium on Landslides 1: 307-324.
Brabb, E.E. and B.L. Harrod 1989. Landslides -
extent and economic significance. Rotterdam: Balkema.
Casale, R., R. Fantechi & J.C. Flageollet
1995. Temporal occurrence and forecasting of landslides in the
European Community. European Commission, 2 vols.
Novosad, S. & P. Wagner (eds) 1993.
Landslides. Proceedings of 7th International Conference on
Landslides. Rotterdam:Balkema. (especially papers by Glawe et al.
and Moriwaki).
Keefer, D.K. 1987. Real-time landslide warning
during heavy rainfall. Science , 238: 921-925.
Selby, M.J. 1993. Hillslope materials and
processes . 2nd edition. Oxford: Oxford University Press.
|